Il 9 aprile è l’anniversario della nascita (nel 1821) del poeta, scrittore, saggista e traduttore francese Charles Baudelaire (1821-1867).
it.wikipedia.org/wiki/Charles_Baudelaire
Ho già parlato di lui il 9 aprile 2019.
Trascrivo (in francese, in italiano e in Esperanto) la poesia “L’Horloge” (L’Orologio – La Horloĝo), da “Les fleurs du mal”.
Allego:
– un francobollo francese del 1951 in onore di Charles Baudelaire;
– la copertina di una edizione in Esperanto (“La floroj de l’ malbono”) della raccolta “Les fleurs du mal” (I fiori del male).
L’HORLOGE
Horloge! dieu sinistre, effrayant, impassible,
dont le doigt menace et nous dit: Souviens-toi!
Les vibrantes Douleurs dans ton coeur plein d’effroi
se planteront bientôt comme dans une cible;
Le Plaisir vaporeux fuira vers l’horizon
ainsi qu’une sylphide au fond de la coulisse;
chaque instant te dévore un morceau du délice
à chaque homme accordé pour toute sa saison.
Trois mille six cents fois par heure, la Seconde
chuchote: Souviens-toi! – Rapide, avec sa voix
d’insecte, Maintenant dit: le suis Autrefois,
et j’ai pompé ta vie avec ma trompe immonde!
Remember! Souviens-toi, prodigue! Esto memor!
(Mon gosier de métal parle toutes les langues).
Les minutes, mortel folâtre, sont des gangues
qu’il ne faut pas lâcher sans en extraire l’or!
Souviens-toi que le Temps est un joueur avide
Qui gagne sans tricher, à tout coup! c’est la loi.
Le jour décroît; la nuit augmente, souviens-toi!
Le gouffre a toujours soif; la clepsydre se vide.
Tantôt sonnera l’heure où le divin Hasard,
où l’auguste Vertu, ton épouse encor vierge,
où le Repentir même (oh! la dernière auberge!),
où tout te dira: Meurs, vieux lâche! il est trop tard!
Charles Baudelaire
°°°°°
L’OROLOGIO
Orologio! dio sinistro, spaventoso, impassibile,
il cui dito minaccia e ci dice: Ricordati!
I vibranti Dolori nel tuo cuore pieno di sgomento
si pianteranno presto come in un bersaglio;
il Piacere vaporoso fuggirà verso l’orizzonte
così come una silfide in fondo al retroscena;
ogni istante ti divora un pezzo di delizia
ad ogni uomo concessa per tutta la sua stagione.
Tremilaseicento volte l’ora, il Secondo
mormora: Ricordati! – Rapido con voce
da insetto, l’Adesso dice: Sono l’Allora
e ho succhiato la tua vita con il mio immondo pungiglione!
Remember! Ricordati, sciupone! Esto memor!
(La mia gola di metallo parla tutte le lingue).
I minuti, mortale mezzo pazzo, sono ganghe
che non bisogna farsi scappare senza estrarne oro!
Ricordati che il tempo è un giocatore ingordo:
vince senza barare, ad ogni colpo! È legge.
Il giorno declina, la notte cresce; ricordati!
L’abisso ha sempre sete; la clessidra si vuota.
Presto suonerà l’ora in cui il divino Caso,
l’augusta Virtù, la tua sposa ancora vergine,
lo stesso Pentimento (oh, l’ultimo rifugio!),
ti diranno: Muori, vecchio vigliacco! È troppo tardi!
Charles Baudelaire, trad. Antonio De Salvo
°°°°°
LA HORLOĜO
Horloĝ’! Fatala dio, terura, senkompata!
Per fingro ĝi minacas: “Jen tempo por memor’!
Vibrante la Doloroj en via tima kor’
sin plantos baldaŭ kiel en disko arkpafata;
Jam la Plezur’ vapora al horizonta fon’
rifuĝas kiel silfo al postkulisa vando;
ĉiu momento ŝtelas peceton el la frando
al homoj konsentita por tuta viv-sezon’.
La trimil-sescent-foje dum horo, la Sekundo
flustretas: Rememoru! Per insektvoĉa tint’
la Nuno jam parolas: Mi estas la Pasint’
kaj vian vivon suĉas mia rostret’ ĝis fundo.
Remember! Rememoru, fuŝul’! Esto memor’!
(Parolas ĉiujn lingvojn mia metala lango).
Ĉiu minut’, mortema stultulo, estas gango:
ne pigru ĝin elmini por ĝia kaŝa or’!
Memoru, ke la Tempo, ludant’ avida, prenos
sen tromp’, en ĉiu meto, la gajnon! Jen fatal’!
Memoru! Tago svenas; densiĝas nokt-vual’;
l’ abism’ soifas ĉiam; klepsidro tuj malplenos.
Baldaŭ la hor’ sonoros, kiam la di’ Hazard’,
la Virt’ majesta, via edzin’ ĝis nun virgino,
la Pento mem (ho lasta gastejo ĉe l’ vojfino!)
alkrios: Mortu, olda poltrono, troas tard’!”
Charles Baudelaire, trad. trad. Kálmán Kalocsay – Gaston Waringhien
“La floroj de l’ malbono”, La Laguna, Stafeto, 1957, p. 188-189
