Il 9 dicembre è l’anniversario della nascita (nel 1930) del poeta, scrittore e politico italiano (genovese) Edoardo Sanguineti (1930-2010)
it.wikipedia.org/wiki/Edoardo_Sanguineti
Ho già parlato di lui il 9 dicembre 2017
www.bitoteko.it/esperanto-vivo/eo/2017/12/09/edoardo-sanguineti/
e il 18 maggio 2018.
www.bitoteko.it/esperanto-vivo/2018/05/18/edoardo-sanguineti-2/
Trascrivo, in italiano e nella traduzione in Esperanto, un brano della poesia “Reisebilder”, ed allego il francobollo del 1986 della Repubblica Democratica Tedesca (DDR), celebrativo del 25° anniversario del cosiddetto “Antifaschister Schutzwall” (Muro di difesa antifascista) di Berlino
el REISEBILDER
34
al funzionario doganale in minigonna, che mi ha prescelto, con i suoi occhi di sibilla
e di colomba, dentro una fila interminabile di viaggiatori in transito, ho detto
tutta la verità, confinato in un séparé-confessionale di legno compensato:
ho detto che ho un figlio che studia il russo e il tedesco:
che Bonjour les amis, corso di lingua francese in 4 volumi, era per mia moglie:
ero pronto a concedere di più: sapevo che fu Rosa Luxemburg
a lanciare la parola d’ordine “socialismo o barbarie”: e potevo
ricavarne un madrigale strepitoso:
ma sudavo, frugandomi le tasche,
cercando invano il conto dell’Operncafé: e poi, hai fatto irruzione
tu, trascinandoti dietro anche i bambini, meravigliosi e meravigliati:
(ti scacciavamo con gli stessi gesti duri, io e quella mia beatrice democratica in divisa):
ma l’irreparabile era già consumato, lì
alla frontiera tra le due Berlino, per me: quarantenne sedotto da un poliziotto.
Edoardo Sanguineti
°°°°°
34.
al la doganfunkciulo kun minijupo, kiu min selektis, per siaj okuloj de sibilo
kaj de kolombino, ene de senfina vico de preterpasantaj vojaĝantoj, mi diris
la tutan veron, izolite en separe-konfesejo el ligno krucplakita:
mi diris ke mi havas filon kiu studas la rusan kaj la germanan:
ke Bonĵours les amis, franclingva kurso en 4 volumoj, estas por mia edzino:
mi pretis konsenti eĉ pli: mi sciis ke ja Rozo Luxemburg
lanĉis la pasvorton “socialismo aŭ barbarec’”: kaj mi povis
el ĝi eltiri mirindan madrigalon:
sed mi ŝvitis, la poŝojn traserĉante,
ŝercante vane la fakturon de Opernkafé: kaj poste ensaltis
vi, posttrenante ankaŭ la infanojn, mirindajn kaj mirigitajn:
(ni vin forpelis per la samaj krudaj gestoj, mi kaj tiu mia Beatrica demokrata en uniformo):
sed la neflikebla estis jam plenumita, tie,
ĉe la lim’ inter la du Berlinoj, por mi: kvardekjarulo delogita de policano.
Edoardo Sanguineti, trad. Carlo Minnaja
(“Enlumas min senlimo”, LF-KOOP, La-Chaux-de-Fonds 1990, p. 252)
