Il 21 settembre è l’anniversario della nascita (nel 1951) del cantautore italiano (genovese) Ivano Alberto Fossati, conosciuto come Ivano Fossati
it.wikipedia.org/wiki/Ivano_Fossati
autore di famose canzoni, una delle quali (“Pensiero stupendo”), portata al successo nel 1978 da Patty Pravo
www.bitoteko.it/esperanto-vivo/2017/04/09/patty-pravo/
è stata tradotta in Esperanto da Giuseppe Castelli con il titolo “Ideo mirinda”.
Ne trascrivo il testo, in italiano e in Esperanto, ed allego un ritratto di Fossati.
In altra occasione, presenterò una ulteriore canzone di Fossati tradotta in Esperanto da Giuseppe Castelli, “Italiani d’Argentina” (Italoj argentinaj).
PENSIERO STUPENDO
Parole di Ivano Fossati
Musica di Oscar Prudente
www.youtube.com/watch?v=fA5bBHjzW64
E tu
E noi
E lei
Fra noi
Vorrei
Non so
Che lei
O no
Le mani
Le sue
Pensiero stupendo
Nasce un poco strisciando
Si potrebbe trattare di bisogno d’amore
Meglio non dire
E tu
E noi
E lei
Fra noi
Vorrei
Vorrei
E lei adesso sa che vorrei
Le mani le sue
Prima o poi
Poteva accadere sai
Si può scivolare se così si può dire
questioni di cuore.
Pensiero stupendo
Nasce un poco strisciando
Si potrebbe trattare di bisogno d’amore
Meglio non dire
E tu
E noi
E lei
Fra noi
Vorrei
Vorrei
E lei adesso sa che vorrei
le mani le sue
E poi un’altra volta noi due
Vorrei per amore o per ridere
Dipende da me
E tu ancora
E noi ancora
E lei un’altra volta fra noi
Le mani questa volta sei tu e lei
E lei a poco a poco di più, di più
Vicini per questioni di cuore
Se così si può dire
Dirò
E tu ancora
E noi ancora
E lei un’altra volta fra noi
Fra noi fra noi.
Pensiero stupendo
Nasce un poco strisciando
Si potrebbe trattare di bisogno d’amore
Meglio non dire
°°°°°
IDEO MIRINDA
Vortoj de Ivano Fossati
Muziko de Oscar Prudente
Trad. Giuseppe Castelli
www.cinquantini.it/esperant/kantoj/pravo.html#IDEO%20MIRINDA
Kaj vi,
kaj ni,
kaj ŝi
ĉe ni.
La vol’ –
nur se –
la bol’
aŭ ne.
La manoj
de ŝi:
ideo mirinda,
iom rampa kaj blinda.
Eble jen la problemo:
la bezono de amo –
ŝanĝu la temon…
Kaj vi,
kaj ni,
kaj ŝi
ĉe ni.
La vol’,
la vol’,
kaj nun ŝi scias pri mia vol’.
La manoj
de ŝi:
jam tempis, ĉu?
Ja povis okazi, nu.
Forglita danĝero,
se ĉi tiel ni diru:
aferoj de koro.
Ideo mirinda,
iom rampa kaj blinda.
Eble jen la problemo:
la bezono de amo –
ŝanĝu la temon…
Kaj vi,
kaj ni,
kaj ŝi
ĉe ni.
La vol’,
la vol’,
kaj nun ŝi scias pri mia vol’.
La manoj
de ŝi
kaj jen alian fojon nur ni.
La vol’, ĉu pro amo ĉu por amuz’:
dependas de mi.
Kaj vi
ankoraŭ, kaj ni
ankoraŭ, kaj ŝi
alian fojon ĉe ni.
La manoj, jenan fojon de vi, kaj ŝi, kaj ŝi
po iomete, kaj pli, kaj pli.
Proksimaj pro aferoj de koro,
se ĉi tiel ni diru, ĉu ne?
Kaj vi
ankoraŭ, kaj ni
ankoraŭ, kaj ŝi
alian fojon ĉe ni,
ĉe ni, ĉe ni.
Ideo mirinda,
iom rampa kaj blinda.
Eble jen la problemo:
la bezono de amo –
ŝanĝu la temon…
Jam tempis, ĉu?
Ja povis okazi, nu.
Forglita danĝero,
se ĉi tiel ni diru:
aferoj de koro.
