Il 21 maggio è l’anniversario della prematura morte (nel 1977) del Dott. Cesare Arieti (1921-1977)

eo.wikipedia.org/wiki/Cesare_Arieti

Imparò l’Esperanto in pochi anni, così presto e bene che nel 1973, con il racconto “La porcio” (La razione),  vinse il secondo premio (il primo non fu assegnato) nel Concorso letterario indetto dal circolo culturale “La patrolo” in occasione del Congresso italiano di Esperanto di Trento; e non si trattò di una competizione facile, se si pensa che il terzo premio fu attribuito a Zora Heide (Danimarca) per “Feliĉo” (Felicità), e ottennero menzioni di onore Geoffrey King (Gran Bretagna) per “Surmaraj impresoj” (Impressioni sul mare) e Albert Goodheir (Paesi Bassi/ Scozia) per “La filozofo” (Il filosofo)

www.bitoteko.it/esperanto-vivo/2017/11/24/spinoza/

Il racconto di Cesare Arieti fu declamato nella serata letteraria del 17 settembre 1973, e il testo fu pubblicato nel Quaderno Culturale del Congresso, edito dal circolo “La patrolo”. Ne parla “L’Esperanto” 1973-12, p. 5-6.

Il Dott. Arieti collaborò anche alle trasmissioni in Esperanto di Radio Roma, scrivendo graziosi articoli per una serie intitolata “Kalejdoskopa Italio” (Italia caleidoscopica). Ne trascrivo un esempio, andato in onda il 2 febbraio 1975.

​Allego una cartolina spedita il 30 luglio 1974 da Cesare Arieti alla Signora Carolina Minio Paluello Minnaja, con l’annullo postale speciale del Congresso Universale di Esperanto di Amburgo (R.F. Germania).

MILANO. Vintra, malhela frumateno. Densa nebulo ŝvebas sur la granda urbo. Homoj malvarmiĝintaj rapidas laŭ malsekaj trotuaroj, lumigitaj per dormemaj stratlampoj. Ombroj ekaperas kaj disfumiĝas kiel fantomoj. Kun kataj okuloj, brilaj en matena krepusko, aŭtomobiloj postkuras unu la alian, dum nervoza tin-tino anoncas tramon, kiu pretere ferbruas, tremigas la pavimon kaj dissolviĝas. Fone grizas la gotika Katedralo, kies sveltaj pintaĵoj ne videblas.

Milano vekiĝas. Milananoj kuras en laborejojn, kie ĉiutaga okupo helpos ilin forgesi matenon malsekan, malvarman, malgajan. Ĉu ili laboremas pro denaska malgajeco, aŭ malgajiĝas pro laborado? Tio misteras. Laborante ili ofte pensas ne nur pri venonta semajnfino, sed plejofte pri maniero pliigi profiton aŭ havigi al si pli altan salajron. Tie homojn oni taksas laŭmone. Ju pli riĉa, des pli respektinda.

Ekde naskiĝtago, samkiel ili alklimatiĝas al deprima vetero, tiel ili alkutimiĝas al laborado; tamen, kiel birdoj naskitaj en kaĝo, milananoj ne konscias pri sia mallibereco. Ilia vivo forfluas en la espero fine ĝui havaĵojn akiritajn per longa strebado, kaj pro tio ili penadas dumvive por ne plu peni.

Oni povas rimarki, ke ankaŭ aliloke homoj emas agi sammaniere. Konsentite. Tamen Milano estas la plej elstara ekzemplo de tia vivkoncepto en Italujo. Ĉu klimato influas? Certe jes, ĉar ju pli oni sudeniras, des pli homa psikologio varias. Eble influas la suno, kiu evidente utilas ne nur al vegetaĵoj, sed ankaŭ al homaj sintenoj.

Cesare Arieti (“Radio Roma-Esperanto”, 2.2.1975)

Konektitaj | Correlati:

Edmondo De Amicis Marco Aurelio Carmen Sylva Gioacchino da Fiore