Il 4 maggio ricorre la morte (nel 1972) del paroliere napoletano Tito Manlio o Titomanlio (1901-1972) it.wikipedia.org/wiki/Tito_Manlio
noto soprattutto quale autore delle parole della canzone napoletana “Anema e core”, www.youtube.com/watch?v=InzKfxChIcg
Trascrivo il testo in napoletano, e la versione in Esperanto di Emanuele Rovere (Manŭel) eo.wikipedia.org/wiki/Emanuele_Rovere
Allego anche l’esterno del CD di Emanuele Rovere che contiene la canzone “Anema e core”, e segnalo il collegamento a Youtube:
www.youtube.com/watch?v=wk08PFsvstI
Da ultimo, una curiosità: negli anni ’70, l’allora Presidente della Repubblica Italiana, Giovanni Leone, fece scalpore quando, durante un ricevimento ufficiale a New York, si mise a cantare “Anema e core”
www.cinquantamila.it/storyTellerThread.php?threadId=PRIBreviBiografieDegliUndiciPreside
(Giovanni Leone, che era molto disinibito, rimase famoso anche perché, di fronte ad una contestazione, reagì fece il gesto delle corna).
Allego i francobolli emessi dalle Poste Italiane nel 1976 per il Trentennale della Repubblica; in quello con i ritratti dei Presidenti dal 1946 in poi, Giovanni Leone è l’ultimo in basso a destra (una ulteriore curiosità: è l’unico francobollo della Repubblica Italiana con l’effigie di Presidenti all’epoca viventi, Giovanni Gronchi, Giuseppe Saragat e Giovanni Leone; chi sa che Leone, da buon napoletano, non abbia fatto anche in questo caso il gesto delle corna, ma per scaramanzia).
ANEMA E CORE
Parole di Tito Manlio, musica di Salvatore D’Esposito
Nuje ca perdimmo ‘a pace e ‘o suonno,
nun ce dicimmo maje pecché?
Vocche ca vase nun ne vonno,
nun so’ sti vvocche oje ne’!
Pure, te chiammo e nun rispunne
pe’ fa dispietto a me
Tenimmoce accussì: anema e core
nun ce lassammo cchiù, manco pe’ n’ora
stu desiderio ‘e te mme fa paura
Campà cu te,
sempe cu te,
pe’ nun murì
Che ce dicimmo a fà parole amare,
si ‘o bbene po’ campà cu nu respiro?
Si smanie pure tu pe’ chist’ammore,
tenímmoce accussì anema e core!
Forse sarrà ca ‘o chianto è doce,
forse sarrà ca bene fa
Quanno mme sento cchiù felice,
nun è felicità
Specie si ê vvote tu mme dice,
distratta, ‘a verità
Tenimmoce accussì anema e core!
ANIM’ KAJ KORO
Vortoj de Tito Manlio, muziko de Salvatore D’Esposito
trad. Emanuele Rovere
www.youtube.com/watch?v=wk08PFsvstI
Mi riskas perdi pacon, dormon ĉar vi koleras sen kialo.
Ĉu veras, ke nun viaj lipoj ne volas kisojn plu?
Vi ne respondas miajn vokojn nur por iriti min.
Kunestu tiel ni “anim’ kaj koro”
kaj ne disiĝu eĉ dum unu horo.
Deziro mia al vi min turmentegas:
resti kun vi por vivi en fabela rev’.
Amarajn vortojn ni neniam diru.
Feliĉo povas flori per unu spiro.
Se ankaŭ vi avidas al nia amo,
ni ĉiam restu tiel “anim’ kaj koro “.
Mirinde estas senti, ke vi min amas
kaj vidi, ke vi tiom sopiras al mi.
Dolĉege estas havi vin ĉi-apude, kun via spir
kvazaŭ kareso sur mia haŭt’.
Belege estas aŭdi vin, kiam vi ridas:
l’animon mian tio plenigas per ĝoj’.
Por kunparigi l’ vivon kun vi por ĉiam,
mirinde estas senti, ke vi estas mia.
Vi estas mia!
