La 18-a de oktobro estas la datreveno de la morto (en 1903) de la franca muzikisto Charles Gounod (1818-1903),
eo.wikipedia.org/wiki/Charles_Gounod
fama, pli ol pro la operoj (aparte, “Faust”, bazita sur la samnoma dramo de Johann Wolfgang von Goethe, kaj “Roméo et Juliette”), pro komponaĵo de religia muziko, «Ave Maria» (Saluton Maria).
Mi jam parolis pri li la 17-an de junio 2018.
www.bitoteko.it/esperanto-vivo/eo/2018/06/17/charles-gounod/
Mi transskribas (en la franca, en la itala kaj en esperanto) pecon el la opero “Roméo et Juliette” (Romeo kaj Julieta), libreto de Jules Barbier kaj Michel Carré, el “Romeo and Juliet” (Romeo kaj Julieta) de William Shakespeare.
Mi aldonas la poŝtmarkon de 1999 de Respubliko San Marino pri Gounod kaj lia opero “Faust”.
ROMÉO ET JULIETTE
(I, 3)
Je veux vivre
dans le rêve qui m’enivre
longtemps encor!
Douce flamme,
Je te garde dans mon âme
comme un trésor!
Cette ivresse
de jeunesse
ne dure, hélas! qu’un jour!
Puis vient l’heure
où l’on pleure;
le coeur cède à l’amour,
et le bonheur fuit sans retour.
Loin de l’hiver morose
laisse-moi sommeiller
et respirer la rose
avant de l’effeuiller.
Jules Barbier, Michel Carré
°°°°°
ROMEO E GIULIETTA
(I, 3)
Nella calma
d’un bel sogno caro all’alma
vivo ognor,
e fidente,
lo vagheggio nella mente
qual tesor!
Dolce ebrezza,
giovinezza,
che si fugge tuttavia!
Vien poi l’ora
di chi implora.
Cede il cuore a sorte ria,
all’amor ogni allegria.
Lungi dal verno algente
voglio ancor respirar
l’aura d’april repente
che baci fa sognar.
Jules Barbier – Michel Carré
trad. Giuseppe Zaffira – Michele Girardi
°°°°°
ROMEO KAJ JULIETA
(Akto 1-a, n. 3)
Ke mi vivu,
ke mi revu,
en la sonĝo farita el or’;
dolĉa flamo,
vi kaŝiĝu en animo,
kiel trezor’.
Ebrieco
de juneco
flugas for post moment’,
venas horo
de la ploro
ama pro la turment’:
koro plendas de granda pent’.
Ke mi revu… k. t. p.
For de la frosto vintra
lasu min en ripoz’;
estas pli bonodora
ne disŝirita roz’.
Dolĉa flamo
de mia animo,
restu en la kor’
kiel trezor’.
Jules Barbier – Michel Carré
trad. Félicien de Ménil
(“La Revuo” 1912-1913, VII, p. 366)
