La 18-a de majo estas la datreveno de la morto (en 2010) de la itala (ĝenova) poeto, verkisto kaj politikisto Edoardo Sanguineti (1930-2010)
it.wikipedia.org/wiki/Edoardo_Sanguineti
(ne estas pri li Vikipedia paĝo en Esperanto).
Mi jam parolis pri li la 9-an de decembro 2017, okaze de la datreveno de lia naskiĝo
www.bitoteko.it/esperanto-vivo/eo/2017/12/09/edoardo-sanguineti/
Mi sendas al tiu artikolo, kaj transskribas la tekston en la itala kaj en Esperanto de la poeziaĵo “Il gatto con gli stivali” (La kato kun la botoj), trad. Carlo Minnaja, en “Enlumas min senlimo”, LF-Koop, La-Chaux-de-Fonds, 1990, p. 251.
Aldone: la kovrilo de la volumo “Enlumas min senlimo”.
IL GATTO CON GLI STIVALI
Questo è il gatto con gli stivali, questa è la pace di Barcellona
fra Carlo V e Clemente VII, è la locomotiva, è il pesco
fiorito, è il cavalluccio marino: ma se volti il foglio, Alessandro,
ci vedi il denaro:
questi sono i satelliti di Giove, questa è l’autostrada
del Sole, è la lavagna quadrettata, è il primo volume dei Poëtae
Latini Aevi carolini, sono le scarpe, sono le bugie, è la Scuola d’Atene, è il burro,
è una cartolina che mi è arrivata oggi dalla Finlandia, è il muscolo massetere,
è il parto: ma se volti il foglio, Alessandro, ci vedi
il denaro:
e questo è il denaro,
e questi sono i generali con le loro mitragliatrici, e sono i cimiteri
con le loro tombe, e sono le casse di risparmio con le loro cassette
di sicurezza, e sono i libri di storia con le loro storie:
ma se volti il foglio, Alessandro, non ci vedi niente.
Edoardo Sanguineti
LA KATO EN LA BOTOJ
Jen estas la kato en la botoj, jen la paco de Barcelono
inter Karlo la Kvina kaj Klemento la Sepa, estas lokomotivo, la flora
persikarbo, estas la hipokampo: sed se vi turnas la folion, Aleksandro,
vi vidas la monon;
jen estas la satelitoj de Jupitero, jen la autosoŝeo
de l’ Suno, jen la kvadratita nigra tabulo, jen l’ unua volume de la Poëtae
Latini Aevi Carolini, estas la ŝuoj, la mensogoj, la Skol’ de Ateno, l’ butero,
estas karto alveninta hodiaŭ el Finnujo, estas la maĉmuskolo,
l’ akuŝo: sed se vi turnas la folion, Aleksandro, vi vidas
la monon:
jen estas la mono,
jen estas la generaloj kun siaj mitralpafiloj, kaj estas la tombejoj
kun siaj tomboj, kaj estas la ŝparkasoj kun siaj sekurkestoj,
kaj estas la libroj pri historio kun siaj historioj:
sed se vi turnas la folion, Aleksandro, vi vidas nenion.
Edoardo Sanguineti, trad. Carlo Minnaja
(“Enlumas min senlimo” 1990, p. 251)
