Il 2 dicembre è l’anniversario della morte (nel 1918) del poeta francese Edmond Rostand (1868-1918),
it.wikipedia.org/wiki/Edmond_Rostand
famoso soprattutto per la commedia “Cyrano de Bergerac” (tradotta in Esperanto da André Cherpillod).
Rinvio alle pagine di Wikipedia, ed al mio articolo del 6 marzo 2019.
www.bitoteko.it/esperanto-vivo/2019/03/06/cyrano-de-bergerac/
Trascrivo, in francese e nelle traduzioni in italiano e in Esperanto, la “Ballata del duello” (dal primo atto di “Cyrano de Bergerac”), ed allego:
– una foto di Edmond Rostand;
– p. 83 di “Literatura Mondo” 1936-3.
Je jette avec grâce mon feutre,
Je fais lentement l’abandon
Du grand manteau qui me calfeutre,
Et je tire mon espadon ;
Élégant comme Céladon,
Agile comme Scaramouche,
Je vous préviens, cher Myrmidon,
Qu’à la fin de l’envoi, je touche !
Vous auriez bien dû rester neutre ;
Où vais-je vous larder, dindon ?…
Dans le flanc, sous votre maheutre ?…
Au cœur, sous votre bleu cordon ?…
– Les coquilles tintent, ding-don !
Ma pointe voltige : une mouche !
Décidément… c’est au bedon,
Qu’à la fin de l’envoi, je touche.
Il me manque une rime en eutre…
Vous rompez, plus blanc qu’amidon ?
C’est pour me fournir le mot pleutre !
– Tac ! je pare la pointe dont
Vous espériez me faire don, —
J’ouvre la ligne, – je la bouche…
Tiens bien ta broche, Laridon !
À la fin de l’envoi, je touche.
Edmond Rostand, “Cyrano de Bergerac”, I
°°°°°
Con grazia getto lontano il cappello
e piano lascio cadere il mantello
mentre sguaino dal fodero la spada
per colpirti laddove più m’aggrada.
Guardami bene: sono più leggero
di Scaramouche nell’arte dello stocco.
Perciò ti avverto, povero guerriero:
QUANDO FINISCE LA BALLATA, IO TOCCO.
Facevi bene a restartene zitto.
Dimmi, dov’è che vuoi esser trafitto?
Al fianco, al cuore – sotto il giubbetto? –
Oppure al fegato al viso al petto?
Le cocce sbattono, la lama svetta.
Credo d’aver deciso: adesso scocco.
Torno a ripeterti quel che t’aspetta:
QUANDO FINISCE LA BALLATA, IO TOCCO.
Mi manca un verso, non viene – mi manca…
Ma dimmi, che ha la tua faccia? Si sbianca?
È per donarmi quel verso che voglio?
Vediamo, amico: m’ispiri cordoglio.
Guarda, mi scopro – mi chiudo. Sei lento.
Reggilo meglio quel tuo ferro, sciocco!
Giostro, ci siamo, contrattacco. Attento!
QUANDO FINISCE LA BALLATA, IO TOCCO.
Occhio alla lama. Raccomandati a Dio!
Ecco: tiro di quarta, paro, sei mio!
Entro t’affondo. Ehilà! Pavido allocco!
ECCO, È FINITA LA BALLATA, IO TOCCO.
Edmond Rostand, trad. Patrizio Sanasi
digilander.libero.it/AlbyDepp/Testi%20Teatrali/Edmond%20Rostand%20-%20Cyrano%20De%20Bergerac.pdf
°°°°°
Gracie ĵetas mi ĉapelon
kaj malrapide, kun impon’,
mi ĵetas grandan la mantelon
kaj spadon tiras kun ekson’.
Belmoda kiel Seladon’
kaj lerta kiel Skaramuŝo,
mi vin avertas, Mirmidon:
mi pikos ĉe l’ versfin’ — kaj tuŝo!
Bedaŭru do pri la kverelo.
Kie vin lardi, ho kapon’?
Femur’ aŭ flanko estu celo,
aŭ kor’ super la blua zon’?
La klingoj tintas: din-din-don…
La pinto flirtas kiel muŝo.
La ventron, jes! Sen fanfaron’,
mi pikos ĉe l’ versfin’ — kaj tuŝo.
Jam mankas al mi rim’ je “elo”,
sed ĝin vi donas, ho poltron’!
Jen blankas vi kiel amelo.
Frap’! Mi rebatas kun redon’
baton de via pikbaston’.
Mi versos jam ne nur per buŝo.
Spadaĉon tenu, Laridon’!
Mi pikos ĉe l’ versfin — kaj tuŝo.
Princ’, petu Dion pri pardon’…
Pretiĝas mi por spado-puŝo.
Mi frapas, trafas… Laŭ propon’
Mi pikas ĉe l’ versfin’ — kaj tuŝo.
Edmond Rostand, trad. Eŭgeno Miĥalski
(Eugeniusz Michalski, Jevgenij Iosifoviĉ Miĥalskij)
“Literatura Mondo” 1936-3, p. 83
